Αν μιλάς με διάφορους ανθρώπους ανοιχτά, ειλικρινά,απλά, χωρίς προσποίηση, άμυνα ή έπαρση , βγάζεις ένα σωρό «λαβράκια»:
η πραγματική ζωή αναδεικνύεται πολύ αλλιώτικη από ό,τι φανταζόσουν.
Συνήθως πιο σκληρή, πιό επίπονη και πιό επώδυνη από την πρώτη εντύπωση.
Οι άνθρωποι μιλούν... αν έχεις αυτιά, πρόθυμα να ακούσουν.
Δυστυχώς τα κλειστά αυτιά και τα τυφλά μάτια, είναι πολύ συχνός μηχανισμός άμυνας:
οι μύθοι βολεύουν.
Όλοι θέλουν να βαδίζουν ξένοιαστα σε λιβάδια με μυρωδάτα λουλουδάκια. Υπάρχουν και αυτά, δεν λέω.
Αλλά υπάρχει και αρκετό σκατό, ανάμεσα.
