«Αρχή άνδρα δείκνυσι» λέγανε οι σοφοί αρχαίοι και , ως συνήθως, είχαν δίκιο:
η ανάληψη εξουσίας αναδεικνύει τον χαρακτήρα.
Αυτό το λένε και το παραδέχονται και οι σύγχρονοι γκουρού του management που μελετούν την αποτελεσματικότερη άσκηση και διαχείριση της εξουσίας.
Το πρόβλημα είναι ότι άλλοτε η εξουσία κάνει τον άνθρωπο καλύτερο και άλλοτε τον κάνει χειρότερο…
…και δεν υπάρχει ένας εύκολος τρόπος να προβλέψεις πότε θα συμβεί το ένα και πότε το άλλο.
Για παράδειγμα, έχω δει καλούς και μετριόφρονες ανθρώπους που μόλις πάρουν την εξουσία, παίρνουν τα μυαλά τους αέρα και γίνονται αμετροεπείς , εξουσιολάτρες και εγωκεντρικοί.
Και από την άλλη, έχω δει διάφορους παρακατιανούς που δεν τους εκτιμούσε κανένας και οι οποίοι, όταν πάρουν ευθύνες και εξουσία, κατά κάποιο τρόπο ανθίζουν.
Γίνονται πιο εργατικοί, αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, θέτουν στόχους, γίνονται πιο υπεύθυνοι.
Απίστευτα πράγματα.
Τελικά ο άνθρωπος είναι εξαιρετικά πολύπλοκη κατασκευή: μερικοί διαφθείρονται εύκολα και μερικοί, με λίγη εμπιστοσύνη που τους δείχνεις, γίνονται λιοντάρια.
Το σημαντικό είναι να μπορείς να κάνεις διάγνωση εκ των προτέρων ποιός θα γίνει πόντικας και ποιος λέοντας.
Δεν είναι εύκολο…αλλά νομίζω υπάρχει τρόπος: η ανάθεση μικρών καθηκόντων που σταδιακά αυξάνουν σε δυσκολία και απαιτήσεις.
Αν στα μικρά τα πάει καλά, μάλλον θα τα πάει καλά και στα μεγάλα, αργότερα.
Αν στα μικρά αρχίσει τις τσαπατσουλιές, τις απατεωνιές και τα ψέμματα…άστον….είναι καμμένο χαρτί.
Στα μικρά πράγματα βλέπεις τον χαρακτήρα.
Δεν χρειάζεται να πιάσεις την αγαπημένη σου , επ´ αυτοφόρω, σε παρτούζα:
ένας κρυφός καφές με τον πρώην της , είναι αρκετό σημάδι ότι είναι μάλλον αναξιόπιστη σύντροφος.
