Ο Άγιος Βασίλης αυτοπροσώπως στο όνειρό μου

Χτες με επισκέφτηκε στον ύπνο μου ο Άγιος Βασίλης.

Πλάτωνα μου λέει, παλιά μου έγραφες γράμματα στο Facebook …και ήταν πολύ ωραία:

πότε ζητουσες να σε απαλλάξω από τον εγωισμό και  την έλλειψη εμπιστοσύνης στους ανθρώπους…

… και πότε να σε γεμίσω με  αισιοδοξία,   αυτογνωσία και θάρρος.

Ωραία και ευγενικά δώρα ζητούσες Πλάτωνα…και προσπάθησα να στα βρώ….δεν ξέρω τελικά , τι έγινε .

Τώρα  τελευταία όμως,  δεν μου γράφεις γράμματα και ανησύχησα.

Δεν θέλεις τίποτε?

Τον κοίταξα σκεφτικός.

Τι να θέλω,  ρε Άγιε?

Έχω απ´ όλα, είπα λίγο κοροιδευτικά.

Το μόνο που μου λείπει είναι η «ιδανική γυναίκα»

…είσαι  τρελλός, Πλάτωνα?

…ζητάς κάτι που δεν υπάρχει!

Έλα ρε Άγιε, σε παρακαλώ….ασε με να σου εξηγήσω…δεν θέλω καμμιά σουπερ μόντελ η καμμιά σουπερ γούμαν…είμαι μετριοπαθής τύπος.

Μιά καλή,  ιδανική, για μένα .

Και πως πρέπει  να είναι αυτή?

ρώτησε επιφυλακτικά ο Άγιος.

  Σκέφτηκα λίγο και να τι απάντησα:

Μιά ιδανική, καλή γυναίκα.

Χωρίς πολλά ελαττώματα αλλά και χωρίς πολλές αρετές.

Τα ελαττώματα με βλάπτουν και οι αρετές με φοβίζουν

Να μην δραστήρια,  να μην είναι αεικίνητη,  να μην είναι υπερπαραγωγική.

Να μιλάει ελάχιστα, γιατί βαρυέται τα πολλά λόγια: 

συνήθως τα πολλά λόγια  είναι αέρας κοπανιστός.

Να της αρέσει να χαζεύει άσκοπα πίνοντας καφέ και τσάι με τις ώρες, χαζεύοντας την λιακάδα.

Να παρατηρεί ενδελεχώς τις ακτίνες του ήλιου που μπαίνουν λοξά από τις περσίδες του παραθύρου ,το απόγευμα , όταν γέρνει ο ήλιος.

Να ξοδεύει το χρόνο της διαβάζοντας ένα σωρό ετερόκλητα βιβλία και συσσωρεύοντας άχρηστες γνώσεις γιατί  πιστεύει περισσότερο στο άχρηστο από το χρήσιμο και στο επουσιώδες από το σημαντικό.

Έχοντας ξοδέψει μια ζωή στα «σημαντικά», τώρα θέλει να αφιερωθεί στα ασήμαντα.

Και να έχει την πιο σωστή τεχνική κλαδέματος του βασιλικού και το πιο σωστό πότισμα ούτως ώστε να έχει τον καλύτερο, τον πιο φουντωτό και τον πιό ζωηρό βασιλικό  από οποιοδήποτε άλλο βασιλικό που έχουν οι γνωστοί της.

Να είναι καλή αλλά …κατα βάθος: 

…να μην δείχνει  καλή, αλλά ούτε και κακή.

Όποιος δείχνει καλός,  του πιάνουν  τον κώλο.

Όποιος δείχνει κακός , του πατάνε τον κάλο.

Γενικά,  οι κακοί άνθρωποι είναι απαίσιοι και οι καλοί,  μαλάκες. 

Οι πιό σωστοί άνθρωποι είναι οι ξενέρωτοι.

Δεν ενοχλούν κανένα.

Να είναι κάπως αντικοινωνική. 

Να μην μισεί τον κόσμο… να τον αγαπάει, τον κόσμο.

Αλλά από μακριά.

Να μη θέλει τις «πολλές συνάφειες του κόσμου».

…οι «πολλές συνάφειες» σε μικρές δόσεις προκαλούν βαρεμάρα και σε μεγάλες,  ναυτία.

Αυτά θέλω…και διάφορα άλλα,  που βαριέμαι να στα πω.

Ο Αγιος Βασίλης έδειχνε σκεφτικός.

Έλα Άγιε, πες μου, δεν έχει καμμιά καλή γυναίκα για μένα?

Μέ κοίταξε σκεφτικός:

…έχω μία… αλλά είναι σκύλος.

…σου κάνει?

Σκύλος? 

…έστω και σκύλος…εσυ ξέρεις….τι ράτσα?

Παπαζάχος και Γέρων Πορφύριος

 …όταν ήμουνα φοιτητής, αυτός ο κύριος  - Παπαζάχος λεγόταν- μας δίδασκε ηλεκτροκαρδιογράφημα…ήταν στην έδρα του Δαΐκου.

Είχε γράψει μάλιστα και ένα πολύ  ωραίο , πολυ διδακτικό μικρό βιβλίο που διαπίστωσα στην Σαντορίνη ότι το διαβάζουν  ακόμη οι αγροτικοί γιατροί.

Ό Παπαζάχος ήταν θρήσκος - είχε τελειώσει και θεολογία- και ήταν για κάμποσα χρόνια γιατρός του Γέροντα Πορφύριου.

Φυσικά, τον ήξερε καλά και έχει γράψει και καταπληκτικά περιστατικά , σχετικά.

Καλός άνθρωπος, σεμνός, όχι με στυλ καθηγητικό κλπ.

Και αξιόπιστος: σίγουρα ό,τι λέει, αυτό είναι.

Για ακούστε κάτι ενδιαφέρον για τις ικανότητες - Θείες δωρεές του Γεροντα - νυν οσίου- Πορφυρίου: απίστευτα και όμως αληθινά.

Και δεν  είναι  το προορατικό χάρισμα που λέει ο τίτλος: 

προ-ορατικό είναι να βλέπεις μελλοντικό γεγονός …δηλαδή προφητικό.

Εδω μιλάει για κατάργηση της βαρύτητας - αναφερεται και σε άλλους αγίους - και για όραση πίσω από βουνό…

Ο Πορφύριος έβλεπε μεσα στο έδαφος αν επηρχε νερό, αντικείμενα , τάφοι κλπ θαμμένα..

Όλες αυτές οι υπερφυσικές ικανότητες είναι κατά επεισόδια…όχι μόνιμες.

Χρειάζεται ειδική ψυχική προπαρασκευή και συνθήκες για να εμφανιστούν.

Η αλαζονεία είναι το κυριότερο αίτιο που εξαφανίζονται : 

μόλις μεγαλοπιάνεσαι ότι είσαι σπουδαίος  ,  σε εγκαταλείπει το χάρισμα, έλεγε ο Πορφύριος.

https://youtube.com/shorts/X8CaYExO4Yk?si=ymFlUt_0Yst-KfHl

ψευταράδες

…είναι απίστευτο πόσοι ψευταράδες κυκλοφορούν ανάμεσά μας…ακόμη και γιατροί ή δικηγόροι - κλασσικό φαινόμενο- και πολιτικοί ( σούπερ κλασσικό).

Γνώρισα κάμποσους επαγγελματίες που ζούσαν  απο τα ψέμματα που έλεγαν : 3-4 μέντιουμ/ «ψυχοερευνητές», αστρολόγους , «μάγους που έλυναν μάγια» κλπ  που είχα ασφαλισμένους παλιά στο ΤΕΒΕ . 

(Στο ΤΕΒΕ έκανα περίεργες γνωριμίες…μέχρι μισοπάλαβους μόδιστρους και ιδιοκτήτριες οίκων ανοχής).

Από τα ψέμματα αποκλειστικά ζουν και πολλοί εναλλακτικοί θεραπευτές….που και από αυτούς γνώρισα αρκετούς.

Η πλάκα και το ενδιαφέρον που τα λέω όλα αυτά , είναι το εξής: 

όλοι οι ψευταράδες που ζουν αποκλειστικά απο το ψέμμα, αρχικά το κάνουν ενσυνείδητα για να βγάλουν λεφτά.

Μετά όμως απο λίγο καιρό, μήνες ή χρόνια, καταλήγουν να πιστεύουν τα ψέμματά τους!

Θυμάμαι μέντιουμ που έλεγαν εμφανείς παλαβομάρες και τις πίστευαν…

….θεραπευτές που θεράπευαν τάχα ανίατες παθήσεις…και το πίστευαν.

….τύπους που τάχα έκαναν «υπερφυσικά κατορθώματα» κλπ…και το πίστευαν.

Παλαβοί θα μου πείτε…διαταραγμένοι.

…οκ…δεν αντιλέγω ότι ορισμένοι είχαν, ίσως,  κάποια ψυχική διαταραχή…

…δεν μου φάνηκαν όμως να έχουν άλλα εμφανή ψυχιατρικά συμπτώματα που να τεκμηριώνουν διάγνωση.

Τα ψέμματα αφορούσαν το επάγγελμά τους.

…τελικά κατεληξα στο εξής συμπέρασμα: το να πιστέψουν ότι είχαν τις ικανότητες και τις θεραπευτικές δυνάμεις που διατείνονταν ήταν ψυχικά ανακουφιστικό.

…νιώθεις καλύτερα αν πιστεύεις ότι αξίζεις  τα λεφτά που παίρνεις  από τον κοσμάκη γιατί προσφέρεις κάτι πραγματικά… από το να αποδεχτείς ότι είσαι απατεώνας.

Είναι σαν τους χειρουργούς που εγχειρίζουν καρκίνους τελικού σταδίου χωρίς ιατρική ένδειξη: 

πείθουν τον έαυτό τους ότι δίνουν παράταση.

Αν είναι έξι μήνες η παράταση, οφείλεται σε αυτούς… αν είναι τρείς, «επιδεινώθηκε η ασθένεια».

Αν είναι λιγότερο, «ήταν γραφτό…».

Έτσι εξηγείται και η ικανότητα εξαπάτησης : πιστεύουν τα ψέμματά  τους…άρα μοιάζουν ειλικρινείς.

Οι ερασιτέχνες ψεύτες όμως, μου είναι πιό συμπαθείς: 

έχουν επίγνωση ότι παραβιάζουν ένα ηθικό κώδικα και κοκκινίζουν ή δείχνουν αμήχανοι.

Αν ο τύπος είναι ατάραχος   και σε κοιτάει σταθερά στα μάτια,  όταν λέει  τις ψεμματούρες, άστα να πάνε.

Μακριά.

Γραφείο συνοικεσίων νέου τύπου

Πόσες σημαντικές αποφάσεις παίρνει ένας άνθρωπος στη ζωή του;

Εάν είναι ένας κοινός θνητός, ένας συνηθισμένος άνθρωπος όπως όλοι μας, εάν  δεν είναι πρωθυπουργός ή διευθύνων σύμβουλος πολυεθνικής η στρατηγός σε περίοδο πολέμου, ένας κοινός άνθρωπος παίρνει 2-3 το πολύ σοβαρές αποφάσεις στη ζωή του.

Οι σημαντικότερες είναι τι δουλειά θα κάνει και ποιον θα παντρευτεί:  

με ποιον θα μοιράσει στη ζωή του.

Και στα δύο αυτά, αν κάνεις λάθος μπορεί να έχεις  καταστροφικά αποτελέσματα: 

εάν διαλέξεις λάθος εργασία που να μην ταιριάζει με την προσωπικότητά σου, την κλίση σου και τις ικανότητες σου, μπορείς να είσαι δυστυχισμένος μιά ζωή… 

Ενώ με  μια σωστή εργασία που να σου αρέσει και στην οποία θα χαίρεσαι και θα αποδίδεις, θα είσαι μια χαρά.

Το ίδιο είναι και η επιλογή συζύγου : 

μια καλή σύζυγος είναι πραγματικός θησαυρός και σε βοηθάει να προκόψεις και να ευτυχήσεις.

…ενώ μια κακή σύζυγος είναι η μεγαλύτερη  δυστυχία. 

Τώρα θα μου πείτε… «και τι μας τα λες όλα αυτά ρε φίλε; Αυτά είναι κοινοτοπίες»

OK, κοινοτοπίες είναι , συμφωνώ. 

Το πρόβλημα όμως είναι ότι παρά το ότι είναι κοινός τόπος,  οι περισσότεροι άνθρωποι την πατάμε και διαλέγουμε λάθος δουλειά και λάθος γυναίκα (η άντρα).

Προσπάθησα πολύ να καταλάβω που οφείλονται οι λάθος επιλογές και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οφείλονται σε άγνοια και σε μεγαλομανία. 

Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του: πιστεύει ότι είναι πολύ σπέσιαλ τύπος και του αξίζει μια καταπληκτική μοίρα στην  ζωή γιατί το δικαιούται από το σύμπαν και τον Θεό.

Τρίχες.

Οι πολύ σπέσιαλ είναι λίγοι…και, αν είναι σπέσιαλ,  είναι μόνο σε ένα δυό επιμέρους πράγματα,   σπέσιαλ…

…δεν είναι σε όλα.

…άρα, συνολικά, η μοίρα τους είναι μια κοινή μοίρα.

Η μεγαλομανία, συχνά πάει μαζί με την άγνοια: άγνοια του εαυτού - έλλειψη αυτογνωσίας- άγνοια των πραγμάτων, άγνοια της  κοινωνίας, άγνοια των ανθρώπων.

Πας και  διαλέγεις για σύζυγο έναν κάργα προβληματικό που φωνάζει από 100 μεριές ότι θα σου δημιουργήσει προβλήματα με την οκά.

Που πας ρε Καραμήτρο και μπλέκεις;

Υπάρχουν ένα σωρό καλές κοπέλες και πας και διαλέγεις την πιο βλαμμένη,  την πιο προβληματική,  την παλαβή  επειδή σου γυάλισε; 

Άρα είσαι ηλίθιος. 

Χαζός με περικεφαλαία.

Υπάρχουν ένα σωρό θαυμάσιες γυναίκες και δεν τους δίνει κανείς σημασία.

Απίστευτο.

Γιατί συμβαίνει; 

Γιατί έχουν διαστραφεί τα αισθητικά κριτήρια του λαουτζίκου: 

ονειρεύεται μία σαν αυτές που βλέπει στο τικ τοκ και στο ίνσταγκραμ να του κουνιούνται αισθησιακά .

Ψάχνει δηλαδή η Κοκκινοσκουφίτσα να βρει τον κακό λύκο με το στανιό.

Δεν γίνεται προκοπή έτσι.

Το ίδιο παθαίνουν  και οι γυναίκες:

ενώ υπάρχουν ένα σωρό καλά παιδιά - πραγματικά διαμάντια- πάνε και διαλέγουν τον πιο γυαλιστερό αλητάμπουρα και προβληματικό πανίβλακα που υπάρχει.

…και που, βεβαίως, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία τεράστια πηγή ταλαιπωρίας,  δυστυχίας και φθοράς.

Πραγματικά λυπάμαι να βλέπω πολύ καλούς νέους και νέες και να μη βρίσκουν τον κατάλληλο άνθρωπο. 

Αν ήμουν πιο νέος, θα άνοιγα  γραφείο συνοικεσίων. 

Μοντέρνου τύπου, βασισμένο στην ψυχολογία.

🙂

Πρέπει να υπάρχει κάποιος τρόπος,  πολιτισμένος και ανθρώπινος,  για να συναντιούνται οι άνθρωποι: 

δεν μπορεί να μην υπάρχει.

Οι πλατφόρμες ανεύρεσης συντρόφων δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα ακόμα λιθαράκι στην κατασκευή Ιστοριών δυστυχίας.

Άλλη μία διαστροφή  όπου η τεχνολογία μας κάνει να πιστεύουμε ότι είναι η λύση του προβλήματος.

«Κίνημα Δημοκρατίας»

 Τεντώνεται, κορδώνεται , ακκίζεται, παίρνει πόζες, μοιράζει χαμόγελα γοητείας .

Κουστούμι , γραβάτα και χωρίστρα άψογα . 

Ο προβολέας πάνω του με ανάδειξη του σταρ  σε σκοτεινό περιβάλλον.

Καθαρά θεατρική σκηνοθεσία που βλέπουμε και στην Αμερική να υιοθετούν οι πάστορες στις  ευαγγελικές σέχτες.

Λίγο θα κρατήσει το κοπέλι .

Ηθοποιός σε μία στημένη παράσταση one man show. 

Κάτι από Ποτάμι και Γιάγκο Πεσματζόγλου μου θυμίζει αυτό το πράμα….τουλάχιστον όσον αφορά τον ασαφή ιδεολογικό χυλό.

 …αλλά δεν νομίζω μπορεί να συντηρηθεί κόμμα  με αφέλειες , προσωπολατρεία και σεξουαλικά απωθημένα μασκαρεμένα σε πολιτικά.

Στα προσωποπαγή κόμματα, η σχέση ηγέτη -οπαδών, μοιάζει με ερωτική σχέση: 

ο Ηγέτης/Εραστής ενσαρκώνει όλες τις ελπίδες, καταπιεσμένες φιλοδοξίες και κρυμμένες ανασφάλειες των οπαδών. 

Οι οπαδοί είναι σαν την κακομοίρα λαικογκόμενα που ελπίζει να αλλάξει η ζωή της μέσα από την σχέση της με τον ωραίο, θαρραλέο και ματσωμένο τύπο που την λατρεύει. 

Δικαίωση, καταξίωση και ευημερία έν όψει.

Γιατί τον λατρεύει και αυτή... και του συγχωρεί ένα σωρό ελαττώματα του λεβέντη.

...εκτός από ένα: να την προδώσει γιά μιά άλλη.

Συνήθως μια πολύφερνη νύφη. 

Αλλά και ο Ηγέτης-Εραστής, κουφιοκεφαλάκης όπως συνήθως είναι, όσο πιό καψούρα  βλέπει την γκόμενα - λαουτζίκο , τόσο φουσκώνουν τα μυαλά του ότι είναι ξεχωριστός, χαρισματικός, σπέσιαλ και αναντικατάστατος.

Και φυσικά, για να μην χαλάσει η υπέροχη «σχέση», της λέει ό,τι αυτή θέλει να ακούσει. 

Γιά όσο πάει.

Μια αμφοτερόπλευρη,  ανατροφοδοτούμενη σχέση αλληλοπαραμυθιάσματος: 

όπως συνήθως όλες οι ερωτικές σχέσεις. 

Στην  αρχική φάση. 

Γιατί πάντα ακολουθεί και η επόμενη φάση: 

της προσγείωσης στην πραγματικότητα. 

Ωραίο το δροσερό νεράκι, να το πιούνε και οι δυό, αλλά, δυστυχώς, κάποιος πρέπει να κουβαλήσει  το λαγήνι στον ώμο. 

Και,  φυσικά, ουδείς σπουδαίος εραστής καταδέχεται να κουβαλάει λαγήνια: είναι προορισμένος να εμπνέει τους άλλους να τα κουβαλάνε.

Πάνω εκεί λοιπόν που κουβαλάει η κακομοίρα ιδρώνοντας το λαγήνι, αρχίζει να τρίζει και η ερωτική σχέση.

οι θυμωμένες

 ...παρατηρώ στα σόσιαλ μίντια πως οι καψουριασμένες κυρίες που εγκαταλείπονται από τον εραστή τους συνήθως αντιδρούν με πολύ θυμό , εκδικητική διάθεση και απειλές.

Συχνότατα επίσης κάνουν γενικεύσεις γιά όλους τους άνδρες συλλήβδην οι οποίοι περιγράφονται ως «μαλάκες» (το συνηθέστερο), «κότες», ή «φαλλοκρατικά γουρούνια».

Οι καψουριασμένοι άνδρες, αντίθετα, κλαψουρίζουν σιωπηλά, βάζοντας το πολύ κανα καψουροτράγουδο που μάλλον περιέχει «μήνυμα» προς την λεγάμενη.

Δεν λέω...οι οργισμένες αντιδράσεις έχουν περισσότερη πλάκα για τους τρίτους αλλά τους φοβίζουν κιόλας: σου λέει ο άλλος, ο πιθανός υποψήφιος εραστής... «ρε τι νεύρα και επιθετικότητα είναι αυτή! άσε ...μακριά!»

Προσέξτε λίγο το στυλ σας, αγαπητές κυρίες.

Η επιθετικότητα, ο θυμός, η υστερία, οι απειλές , είναι συμπεριφορά που  δεν συμφέρει και δεν είναι και αποτελεσματική.

...εξ άλλου, συνήθως, οι μεγαλύτεροι  εγκληματίες ήταν τέρατα ψυχραιμίας.

Διά της ψυχραιμίας,  κατάφεραν τα μεγάλα εγκλήματα.

:)

στο περιθώριο

 ….προσπαθώ να  καταλάβω γιατί το επαναστατιλίκι πάει μαζί με την ακαλαισθησία και την βρώμα: δεν είναι μόνο η πρόκληση προς τους  «νοικοκυραίους».

Προφανώς,  οι συντηρητικοί νοικοκυραίοι,  είναι καθαροί, χτενισμένοι και έχουν πλύνει επιμελώς τα αυτιά τους.

Η απόρριψη των μικροαστικών αξιών επιβάλλει αντισυμβατική εμφάνιση και συμπεριφορά.

Αλλά η βρώμα? η ασχήμια? 

…το μίσος γιά τον βαμμένο τοίχο?

Μάλλον είναι βαθύτερο.

Είναι η ψυχική συγγένεια με το περιθώριο…. το περιθώριο είναι «δικό μας»: 

ανεκτικό, δεν δασκαλεύει, δεν απαιτεί.

Δεν μας κρίνει.

Το περιθώριο είναι γεμάτο κατανόηση και αποδοχή γιά την αθλιότητα,  αφού και το ίδιο, νιώθει άθλιο.

Είναι η ψυχική συγγένεια του ρεμπέτη με το κλεφτρόνι, τον μεθύστακα, τον νταβατζή, την πόρνη.

Και όλοι μαζί εναντίον της εξουσίας.

Αλλά, μεταξύ τους,  οι περιθωριακοί και ο υπόκοσμος  έχουν ιεραρχία.

Τα πιό αντιεξουσιαστικά ανθρωπάκια είναι μικροί εξουσιαστές στον μικρόκοσμό τους.

Περιφρόνηση των κατεστημένων αξιών όταν είναι εύκολη και ανέξοδη.