Ο ανεκπληρωτος έρωτας έχει την ταλαιπωρία του αλλά έχει και την χάρη του.
….δεν χρειάζεται να κερδίσεις τον πρώτο λαχνό και να τον φας στα μπουζούκια για να γίνεις ευτυχής.
….ίσως η πεποίθηση πως κάποτε θα σου κάτσει το λαχείο, να είναι επαρκής βοήθεια για μια ψευδαίσθηση ευτυχίας.
Ψευδαισθήσεις , ούτως ή άλλως.
Σάμπως, και η ερωτική ευωχία δεν συνίσταται από ψευδαισθήσεις ?
Άσε που με τον ανεκπλήρωτο, γλιτώνεις και
από ένα σωρό μπελάδες:
από την ερωτική εγκατάλειψη μέχρι τον έρπητα γεννητικών οργάνων.
Είναι σκληρός ο πόνος όταν αποδομείται το ερωτικό σου είδωλο: παρακολουθείς τον άγγελό σου να ρυτιδιάζει, να φθείρεται, να σου υπενθυμίζει και σένα την τραγική σου μοίρα.
Από μακριά, είναι καλύτερα.
Είναι πάντα άγγελος.
Πάντα ήρωας.
Πάντα ιδανικός.
Το εικόνισμα δεν φθείρεται.
Το προσκυνάς πάντα με την ίδια συγκίνηση.
