Μαγεία: ο αποχαιρετισμός του νεκρού συζύγου.
Οι νεκροί δεν περνούν στην ανυπαρξία - δεν γίνονται σκόνη και αέρας όπως νομίζουμε σήμερα εμείς- αλλά απλά περνούν σε ένα άλλο κόσμο, σε ένα άλλο επίπεδο ύπαρξης, από το γήινο.
Η σύζυγος θλίβεται αλλά εκδηλώνει την θλίψη της με πολλή λιτότητα στην έκφραση και την στάση:
δεν στηθοχτυπιέται, δεν κραυγάζει, δεν κάνει υστερίες.
Όρθια με χαμηλωμενο βλέμμα, αρνείται το προφανές:
ο σύζυγος πέθανε…ο σύζυγος φεύγει.
Και αυτός όμως… είναι συγκρατημένος και λιτός.
Μιά απλή χειραψία κάνουν.
Αυτός σφίγγει το χέρι, αυτή αρνείται… και είναι με ίσια τα δάκτυλα.
Οι αρχαίοι, με μιά απλή επιτύμβια εικόνα, διδάσκουν αξιοπρέπεια, ευαισθησία, αφοσίωση και θάρρος μπροστά στον θάνατο, τον αποχωρισμό και την απώλεια.
Στην γλυπτοθήκη του Μονάχου.
