Ο ποντικομούρης γιατρός θέλει να λέω τα τρία πράγματα που με κάνουν περήφανο…
Ο άλλος, ένας γερο-φίτνες τύπος, θέλει να κάνει «σοφό» και, τελικά, βρίσκεται φυλακή για ακάλυπτες επιταγές και αδυνατεί να συνεχίσει την «επιμόρφωσή» μου…
…ένας χοντρός παππάς, θέλει να με κάνει να αγιάσω για να ευτυχήσω και ένας νευρωσικός ψυχολόγος προσπαθεί να με κάνει να ευτυχήσω χωρίς να χρειαστεί να αγιάσω.
Η μάστιγα της ψευδοαισιοδοξίας και θετικής σκέψης.
Εμπρός όλοι να καβαλήσουμε το ροζ σύννεφο!..
Εγώ πάντως δεν είμαι «υπερήφανος για τρία πράγματα» και αν είμαι, εστω και γιά ένα, δεν θα κάτσω να το διακηρύξω αυτοβιντεαζόμενος μοιράζοντας «θετική ενέργεια».
Εντάξει... η γκρίνεια δεν βοηθάει συνήθως... αλλά και η μαλακία του αυτοντοπαρίσματος ευτυχίας, πάει πολύ...
Δεν θέλω φέικ αισιοδοξία αγορασμένη από λαμόγια.
Προτιμώ τη δική μου, αυθεντική και ορίτζιναλ, απαισιοδοξία.
Τουλάχιστον να ξέρω τι μου γίνεται.
