... «Έπειτα από πολλές σκέψεις και συζητήσεις με τον εαυτό μου, έφτασα στο συμπέρασμα ότι με το μαχαίρι και το ξύλο δε λύνεται τίποτα. Έτσι, πέρασα στο πιστόλι.»
(Νικολάι Λίλιν, Σιβηρική αγωγή).
Η ειρηνοφιλία των δειλών, είναι αηδιαστική.
Οι Αρμένηδες είναι ένα μικρό έθνος...τρία εκατομμύρια μόνο, στην Αρμενία.
Μικρό, φτωχό και αρχαίο.
Το πρώτο έθνος στον κόσμο που ασπάστηκε επίσημα τον Χριστιανισμό.
Εχω επισκευτεί την Αρμενία.
Ανθρωποι αξιοπρεπείς και γενναίοι.
Αντιστέκονται παλληκαρίσσια στους Αζέρους -που είναι δέκα εκατομμύρια - και που έχουν ένα σωρό λεφτά λόγω πετρελαίων αλλά και υποστηρίζονται απο τα αδέρφια τους, τους Τούρκους.
Είναι έξυπνος και δυναμικός λαός που προκόβει ιδιαίτερα στο εξωτερικό.
Εξαιρετικοί στην Πάλη, το κικ μπόξιγκ και το σκάκι.
Όλα επιθετικά παιχνίδια.
Εμείς είμαστε «ειρηνόφιλοι» : δηλαδή μασκαρεμένες κουράδες.
Ούτε μια δήλωση στήριξης δεν κάναμε στους Αρμένηδες.
...αλήθεια, πως γίνεσαι πόρνη?
...απότομα?
...μπα...σταδιακά γίνεσαι: πρώτα αφήνεις να σου βάζουν χέρι, μετά να σου βάζουν κωλοδάχτυλο και στο τέλος να σε κερνάνε και κανένα καφέ.
