Όποιος κάνει τον έξυπνο, νομοτελειακά θα γίνει ρεζίλι, κάποτε.
Όποιος νομίζει ότι τα ξέρει όλα, νομοτελειακά θα αποδειχθεί ότι στην ουσία δεν ξέρει τι του γίνεται.
Όποιος χαίρεται «κατατροπώνοντας» τον άλλο, νομοτελειακά θα διαπιστώσει κάποτε ότι η νίκη του ήταν κούφια.
Η μετριοπάθειά είναι η αρχή της Σοφίας.
Κάποτε τσακωνόμουν με ένα φίλο, μακαρίτη τώρα, για τον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό: ανούσια συζήτηση που έχει γίνει εκατομμύρια φορές ανάμεσα σε ανθρώπους που είναι πεισματικά οχυρωμένοι πίσω από τις απόψεις τους και νομίζουν πως κατέχουν την απόλυτη αλήθεια.
Ο Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες είναι Κουβανός συγγραφέας γεννημένος το 1950, άνθρωπος δηλαδή που κυρίως έζησε μετά την επικράτηση του Κάστρο στην Κούβα και που, διαλέγοντας έναν μάλλον περιθωριακό και αλήτικο βίο, απομυθοποίησε την κουβανική κοινωνία και τον σοσιαλιστικό παράδεισο.
Έχει χαρακτηριστεί ως ο Κουβανός Μπουκόφσκι: γλώσσα αιχμηρή και συχνά χυδαία, ειλικρίνεια που σπάζει κόκκαλα, σκληρές περιγραφές της ανθρώπινης δυστυχίας, δίνουν μια σχεδόν εφιαλτική εικόνα.
Προφανώς, οι φτωχοί στην Κούβα πείναγαν και με τον καπιταλισμό του Μπατίστα και συνέχισαν να πεινάνε και με το σοσιαλισμό του Κάστρο:
μάλλον δεν υπαρχει ζύγι για να ζυγίσεις πότε πεινάγανε περισσότερο.
Ο μακαρίτης, είχε πάει στην Κούβα και τα βρήκε όλα ωραία ή, τελοσπάντων, πολλά από αυτά που είδε ως τουρίστας, του άρεσαν…
… όσο για τις πόρνες και την φτώχεια, έστρεψε τα μάτια και δεν τα είδε και πάρα πολύ.
Του είχα δώσει να διαβάσει ένα βιβλίο του Γκουτιέρες και αναφισβήτητα αναγνώρισε ότι περιγράφει αλήθειες, έστω και με χυδαίο τρόπο.
Είχα πανηγυρίσει μέσα μου μια μικρή νίκη.
Δυστυχώς όμως οι κολασμένοι δεν υπάρχουν μόνο στην Κούβα: υπάρχουν και στη Σαντορίνη.
Κάθε φορά που με επισκέπτεται στα ΤΕΠ ένας καραβοτσακισμένος μάγειρας ή σερβιτόρος στο τέλος της σεζόν, ένας κακοποιημενος σωματικά και ψυχολογικά άνθρωπος όπου δούλεψε συνεχώς - χωρίς κανένα ρεπό- επί έξι έως οκτώ μήνες 12 h την ημέρα, θυμάμαι τον μακαρίτη και την μικρή μου νίκη με τη χρήση του βιβλίου του Γκουτιέρες.
Ήταν μια ανόητη νίκη που μου προκαλεί ενοχές.
…όπως όλες οι ανόητες νίκες.
Ο καπιταλισμός και ο σοσιαλισμός δεν πρόκειται να βελτιώσουν την ανθρώπινη φύση.
Η ανθρώπινη φύση, είναι φύση αρπακτικού.
Κανένα λιοντάρι δεν θα γίνει μέλος ΜΚΟ.
…και αν γίνει, θα το ξεχάσει με την πρώτη ευκαιρία.
Ένα λιοντάρι ιδεολόγος, δεν παύει να είναι λιοντάρι.
Αυτός που είπε ότι θα βελτιώσει την λιονταρίσια φύση του με το πολιτικό σύστημα και όχι με ατομική προσπάθεια και αυτογνωσία, είναι προορισμένος να απογοητευτεί σαν Κνίτης που ενηλικιώνεται.
