...μου αρέσει η κοινωνία μας... η κοινωνία της «διαφορετικότητας»...
Diversity.
...ένας όρος που έγινε της μόδας από τότε που οι επαγγελματίες εκμεταλλευτές της μετανάστευσης και των μεταναστών, προσπάθησαν να ιδεολογικοποιήσουν την αποσύνθεση των εθνικών χαρακτηριστικών.
Γιατί μου αρέσει?
...γιατί η «διαφορετικότητα» επεκτάθηκε πέραν των μεταναστών και των εθνικών μειονοτήτων, στον κάθε πικραμένο:
στην «διαφορετικότητα της ηλικίας» όπου κάθε εσχατόγηρος το παίζει σέξυ δεκαοκτάχρονος με αρθριτικά, στην «διαφορετικότητα του φύλου» που κάθε εκδιδόμενη τραβέστω το παίζει κοινωνική πρωτοπορία , αλλά και γενικά σε πάσης φύσεως σαλεμένο.
...κάθε ψιλοπρέζονας και κρανιοτρικυμίας που το παίζει ακτιβιστής, κάθε πρωτοποριακός παπαρολόγος, ανήκει στην «διαφορετικότητα».
Η πλάκα είναι ότι οι σαλεμένοι αυξάνονται (γιατί άραγε?) και το περιθώριο αποκτά πολιτική δύναμη.
Κάθε τυχοδιώκτης πολιτικάντης βάζει στα ψηφοδέλτιά του εκπροσώπους της σαλεμένης διαφορετικότητας: το Τζέισον Αντιγόνη με την Δούρου, η γριά τραβέστα με την ρητορική μπουρδέλου στον Βαρούφα, ένας τύπος με τατουάζ στο πρόσωπο που μοιαζει με πορτορικάνο ληστή , στις τοπικές εκλογές στο δημο Αθηναίων κλπ κλπ.
Μου αρέσουν όλα αυτά: άμα γεράσω εντελώς με την πενιχρή μου σύνταξη , θα γίνω γερο-επαναστάτης.
Θα το παίξω οικολόγος, κουλτουριάρης, αμφισβητίας και φιλόζωος.
Ωραία φάση.
Χώρια τα παλαβά γκομενάκια που τριγυρίζουν εκεί γύρω.
Αν σπάσει ο διάολος το πόδι του, ίσως μασήσουμε και τιποτα επιδοτήσεις.
Πάντως την πλάκα μας θα την κάνουμε, σίγουρα.
Diversity ρε μαλάκες...ναι...αμ τί?
