...έχουν πλάκα οι συνασπισμοί καιροσκόπων που λέγονται κόμματα:
οι εκλογές είναι πάρτυ για ορισμένους και κηδεία γιά άλλους.
…οι απερχόμενοι τα βάφουν μαύρα και να μοιρολογάνε...
…οι δε επερχόμενοι ράβουν κουστούμια και φαντασιώνονται κερδοφόρες θέσεις και μεγαλεία.
Και οι μεν και οι δε, είναι μία από τα ίδια:
τενεκέδες - καιροσκόποι, που πάνε και βρίσκουν μια θεσούλα, έστω και προσωρινή, και μόλις την πάρουν, νιώθουν «αρχόντοι».
Όλα τα καταπιεσμένα κόμπλεξ βγαίνουν στη φόρα.
Κάνω διάγνωση από το βλέμμα:
διακρίνω στους επερχόμενους ένα θριαμβευτικό ύφος στη φάτσα τους...θρίαμβο ανάμικτο με ρεβανσισμό και ανόητη αυτοπεποίθηση.
Δεν ξέρουν ότι είναι ακριβώς ίδιοι με τους προηγούμενους.
Ίδιοι τενεκέδες -και οι μεν και οι δε -που παίζουν το ίδιο παιχνίδι κατάληψης θέσεων, αξιωμάτων, και οικονομικών ευκαιριών.
Με λίγη - έως καθόλου- αγάπη για τους ανθρώπους και την πατρίδα, με λίγη πολιτική τόλμη, με λίγες ιδέες, με λίγη μόρφωση.
Οι σοβαροί, ή απέχουν ή τους τρώει η κομματική μαρμάγκα.
Είναι φυσικό: ο πολιτικός πρωτογονισμός, η χαμηλού τύπου αντιπαράθεση, η απουσία πολιτικού διαλόγου και η χυδαιότητα των συμπεριφορών , κάνουν κάθε νοήμονα και αξιοπρεπή άνθρωπο να απέχει.
Σου λέει ο άλλος, ο σοβαρός νοικοκύρης, αυτός με την απαιτητική δουλειά και την επίσης απαιτητική οικογένεια:
« να πολιτευτώ? ρε τι λες? ...εγώ? που να πάω να μπλέξω εγώ με όλα αυτά τα κομματικά λαμόγια?
Αυτοί οι τύποι, στους κομματικούς μηχανισμούς, είναι επαγγελματίες της διαβολής, της συκοφαντίας, της μηχανορραφίας, και της κάθε λαμογιάς…
Που θα πάω να μπλέξω εγώ μαζί τους… Μια χαψιά θα με κάνουν».
Το πιστεύω: όσους τόλμησαν, τους έχουν ήδη κάνει μιά χαψιά και τους έχουν ήδη πέψει.
