Η ζωή είναι γεμάτη δυσκολίες, βάσανα, παγίδες, χαλάζι, καταιγίδες.
Βασικά υπάρχουν τρείς μέθοδοι να αντιμετωπίσεις τις κακουχίες και τις απειλές που σε περιβάλλουν:
η μέθοδος της αντίστασης, η μέθοδος της προσαρμογής και η μέθοδος του χαμαιλέοντα.
Η «μέθοδος της αντίστασης» είναι να οριοθετήσεις τις αρχές σου αυστηρά, να ορθώσεις το ανάστημά σου… και να πεις δημόσια και με δυνατή φωνή «εγώ αυτά θέλω, αυτά επιτρέπω και, όποιος τολμάει, ας έρθει να με αντιμετωπίσει»
Δηλαδή είναι η μέθοδος να το παίξεις ζόρικος και ανυποχώρητος..
Η μέθοδος αυτή είναι η πιο λεβέντικη, δίνει μεγάλη αυτοεκτίμηση αλλά έχει και τους περισσότερους κινδύνους να φας το κεφάλι σου ειδικά όταν η δύναμη σου είναι μικρή και οι αντίπαλες δυνάμεις είναι μεγάλες.
Η μέθοδος της προσαρμογής είναι όταν βάζεις νερό στο κρασί σου και στις αρχές σου και προσπαθείς να προσαρμοστείς στο περιβάλλον.
Έρχεται ο δυνατός άνεμος ?
…δεν θα αντισταθείς.
…θα λυγίσεις σαν το στάχυ , θα κάνεις προσωρινά το κορόιδο μέχρι να περάσει η ανεμοζάλη… και θα σηκωθείς πάλι, μετά, καμαρωτός - καμαρωτός και όρθιος.
Και η τρίτη μέθοδος είναι η «μέθοδος του χαμαιλέοντα»…
η μέθοδος να γίνεσαι αόρατος.
Ούτε αντιστέκεσαι, ούτε υποκλίνεσαι…
Ούτε κάνεις στο παλικάρι, ούτε τον οπαδό, ούτε τον υπηρέτη, ούτε τον αυλοκόλακα.
Απλά εξαφανίζεσαι…
Δεν δίνεις στόχο…
…και ο δράκος σε ξεχνάει.
Είναι η μέθοδος που ακολουθούσαν στα πρώην κομμουνιστικά καθεστώτα:
…την έχω παρατηρήσει σε πολλούς ανθρώπους που έχουν περάσει χρόνια εκεί.
Το να είσαι μέλος ή στέλεχος του κόμματος δεν ήταν σοφό… με την έννοια ότι είχες προνόμια αλλά είχες και αυξημένο κίνδυνο να σε πετσοκόψουν όταν τα πράγματα άλλαζαν ή δυσκόλευαν.
…πχ όσο ο Στάλιν ήτανε στην εξουσία, ο Ζαχαριάδης ήτανε άρχοντας…
Όταν βγήκε ο Χρουτσώφ, τον πήρε ο διάβολος.
Μιά λογοτεχνική περιγραφή αυτού του τρόπου επιβίωσης στην πρώην ΕΣΣΔ, δίνεται στο μυθιστόρημα « ο διορθωτής» του Αλέξη Πάρνη, όπου, με θαυμασιο και χιουμοριστικό τρόπο, περιγράφεται ένα στέλεχος της υπηρεσίας λογοκρισίας το οποίο κινδυνεύει να φαγωθεί και να εκτελεστεί μεσα στο γενικότερο κύμα εκκαθαρίσεων της εποχής.
…καί το οποίο στέλεχος, για να γλυτώσει, προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι ….μικροκακοποιός, μεθύστακας, πόρνος και μοιχός ούτως ώστε να τον κατατάξουν στην κατηγορία «λούμπεν» και να γλιτώσει από την εκτέλεση, βγάζοντας την καθαρή με λίγα χρόνια εξορίας!….
Καλύτερα μικροκακοποιός και πόρνος αλλά αςήμαντος και άρα, ακίνδυνος, πάρα επικίνδυνος υπονομευτής του συστήματος!
Στην Ελλάδα παρατηρώ πολύ αυτό το φαινόμενο του …χαμαιλεοντισμού…
…διότι και η Ελλάδα είναι μία μικρή Σοβιετία!
Έτσι πιστεύω.
Αν και υποτίθεται ότι η Ελλάδα έχει καπιταλιστικό σύστημα, σε πολλά πράγματα ο δημόσιος βίος είναι σοβιετικός:
ο γενικότερος κρατικός και πολιτικός αυταρχισμός , η παρακολούθηση των πάντων, η ενθάρρυνση της ρουφιανιάς, το πανίσχυρο κεντρικό σύστημα εξουσίας, η ευνοιοκρατία και οι στεγανές ελίτ…όλα αυτά, συνάδουν με Σοβιετία.
Τόσα χρόνια και εγώ σ’ αυτό το τόπο βλέπω κάτι τύπους να περνάνε καλά και με ΠΑΣΟΚ και με Νέα Δημοκρατία και με ΣυΡιζΑ…
….και είναι δροσεροί και χαμογελαστοί, και δεν τους ενοχλεί τίποτα, και δεν παραπονιούνται ποτέ, και τους χαιρετάνε όλους με χάρι.
Δεν ενοχλούνται ποτέ από τίποτα και από κανένα και βαδίζουν στην ζωή αθόρυβοι και ανάλαφροι, σχεδόν χωρίς να τους παίρνεις είδηση.
«Γίνε σαν το νερό φίλε μου» έλεγε ο Μπρους Λη εννοώντας ότι το νερό δεν έχει σχήμα αλλά παίρνει το σχήμα που έχει το ρυάκι και ο ποταμός μέσα στον οποίο ρέει.
Είναι η Ταοιστική μέθοδος της προσαρμογής στους ρυθμούς του σύμπαντος.
…προφανώς με αυτή την έννοια το έλεγε ο Μπρους Λη.
Τελικά, δεν ξέρω αν όλοι αυτοί οι τύποι είναι οπαδοί της αόρατης Σοβιετικής μεθόδου ή οπαδοί του Μπρους Λη… αλλά η Ελλάδα έχει γεμίσει από τέτοιους.
Και περνάνε μια χαρά, απ´ ό,τι βλέπω.
