Οι άγιοι μετράνε
Όσο γερνάω , τόσο πιο στριμμένος γίνομαι.
Αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχω δίκιο σε όλα αυτά τα άθλια πράγματα που με ενοχλούν: φυσικά και έχω δίκιο…
Απλά έχω γίνει πιο ευαίσθητος.
Με ενοχλούν χίλιαδυό πράγματα.
Να μην πω για τα μεγάλα με τους πολιτικούς και τους ολιγάρχες κλπ… γιατί πάει μακριά.
Θα πω για τα μικρά.
Για παράδειγμα με ενοχλεί η ερώτηση «ποιό είναι καλό νοσοκομείο να πάω».
Προσπαθώ να εξηγήσω ότι το νοσοκομείο είναι ένας οργανισμός που βεβαίως πρέπει να λειτουργεί σωστά… αλλά το ερώτημα είναι δευτερεύον .
Το πρωτεύον ερώτημα είναι «ποιοι γιατροί θα σε αναλάβουν» για να σου λύσουν το πρόβλημα.
Και όταν λέω «ποιοί γιατροί» και χρησιμοποιώ πληθυντικό , έχει τεράστια σημασία οχι μόνο πχ ο επικεφαλής χειρουργός αλλά και όλοι υπόλοιποι - από τον παθολόγο , καρδιολόγο και τον νευρολόγο που θα σε εξετάσει μέχρι το μοναδίστα αν μπεις σε μονάδα και τον ειδικευόμενο οποίος πρέπει να ξέρει τι του γίνεται και θα κοιτάξει πρώτος να επισημάνει και να αντιμετωπίσει την επιπλοκή.
Όλοι πρέπει να δουλεύουνε σωστά.
Και η νοσηλεύτρια η οποία θα βάλει τον ορό σωστά και δεν θα προκαλέσει μικροβιαιμία…
…μέχρι τον τραυματιοφορέα οποίος θα σε βάλει σωστά πάνω στο ακτινολογικό τραπέζι και δεν θα σε πετάξει σαν σακί με πατάτες και θα σου σπάσει το ισχίο .
(και μετά όλοι θα λένε ότι δεν ξέρουν τίποτα).
Όλα αυτά δεν τα λέω στο βρόντο αλλά γιατί έχω δει να συμβαίνουν.
Γίνονται διάφορα παρατράγουδα ακόμα και στα καλύτερα μαγαζιά… δημόσια. και ιδιωτικά.
Γι’ αυτό λέω ότι το νοσοκομείο είναι δευτερεύον και οι άνθρωποι το πρωτεύον. Και πάνω απ’ όλα μετράνε οι άγιοι στους οποίους πρέπει να προσεύχεσαι μπας και την γλυτώσεις .
Αλλά άντε να τα πω όλα αυτά.