Ο πρώτος γραπτός λόγος στα αγγλικά

 

τέλεια μπούτια, θετικά μηνύματα

 ...μ´ αρέσει που κάτι γκομενάρες  μοστράρουν τα τέλεια μπούτια τους -τα χωρίς ίχνος κυτταρίτιδας- με υπερηφάνεια στα σόσιαλ μήντια και, παράλληλα, βάζουν φωτογραφίες με τις λιχουδιές που τρώνε στα εστιατόρια.

Η ζωή τους είναι μία απάτη : προφανώς τα τέλεια μπούτια δεν ταιριάζουν με τα κοντοσούβλια. 

Αποδεικνύεται και από τους θεόχοντρους συνοδούς τους.

Οι απατεώνισσες όμως μου αρέσουν: δεν τις πιστεύω, αλλά η προσπάθειά  τους να πείσουν ότι η ευτυχία είναι εφικτή και εύκολη, είναι συγκινητική.

:)

ο εκφυλισμός των επιγόνων

 Έχω ένα σωρό ιστορίες γραμμένες από καλούς ιστορικούς…αλλά εκτός από έγκυρες πρέπει να είναι και καλογραμμένες με τέτοιο τρόπο, ώστε να γίνονται ελκυστικές . 

Δεν μπορώ να διαβάζω ιστορία γραμμένη σε ακαδημαϊκό στυλ…λες  και είναι ανακοίνωση σε αρχαιολογικό συνέδριο γιατί  μου σπάνε τα νεύρα και με κουράζουν 

Δε μου μένει και τίποτα. 

Αυτή η ιστορία του Χατζόπουλου - ο οποίος είναι καθηγητής αρχαίας ελληνικής και λατικνικής  ιστορίας σε κολέγιο του Καναδά - είναι σαφέστατη και ξεκούραστη και χωρίς συναισθηματικές κορώνες ή ιδεολογικές παρωπίδες που επίσης είναι συχνά μειονεκτήματα.

Διαβάζοντας για τους ελληνιστικούς χρόνους και την σταδιακή παρακμή των κρατών των  επιγόνων του Αλέξανδρου, την παρακμή των ελληνικών πόλεων κρατών και την σταδιακή διείσδυση των Ρωμαίων -  που φαίνεται ότι εκτός από ικανοί στρατιωτικοί ήταν και ικανότατοι πολιτικοί -  σκέφτομαι πόσους εξευτελισμούς υπέστησαν οι έλληνες από την βλακεία τους,  την μηχανορραφία τους,  και την αλληλοφαγωμάρα τους και την στενοκέφαλη ιδιοτέλειά τους.

Ξεφτιλίστηκαν τελείως γλύφοντας και σκύβοντας στους Ρωμαίους ενώ αν ήταν ενωμένοι και αποφασισμένοι, θα τους είχαν συντρίψει τον δευτερο αιώνα πΧ.

Μετά που οι Ρωμαίοι έγιναν πανίσχυρη αυτοκρατορία, προφανώς ήταν αργά .

Το βασικό πρόβλημα των ελλήνων ήταν ότι έπαψαν να έχουν ήθος: πολιτικό και πολεμικό. 

Οι ανατολίτικες  συνήθειες, η έλλειψη δημοκρατικής συνείδησης και θεσμών, οι αυταρχικοί ηγεμόνες, η έλλειψη εκτίμησης στην εκπαίδευση,  την επιστήμη και την φιλοσοφία , ήταν τα αίτια του σταδιακού ξεπεσμού. 

Με το να γίνουν  μισό-Πέρσες και μισό- αιγύπτιοι, έχασαν όλες τις πολιτικές και πολεμικές αρετές που τους ανέδειξαν τους προηγούμενους αιώνες.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα φιλόδοξης, ανήθικης και τιποτένιας συμπεριφοράς από επιγόνους  του μεγάλου Αλεξάνδρου,  ήταν η Κλεοπάτρα η οποία, αφού γοήτευσε με την πουτανιά της και τον Ιούλιο Καίσαρα και μετά τον  Μάρκο Αντώνιο,  και αφού προσπάθησε να γίνει αυτοκράτειρα και  της ρωμαϊκής και της ανατολικής - Αιγυπτιακής  αυτοκρατορίας με τρομερά μεγαλεία και ταρατατζούμ, την  κρίσιμη στιγμή πούλησε τον μεγάλο της έρωτα Μάρκο Αντώνιο στην ναυμαχία στο Άκτιο :

δείλιασε αισχρά και πήρε τα πολεμικά της πλοία και σηκώθηκε και έφυγε και τον παράτησε στο έλεος του Οκταβιανού -Αυγούστου.

Μετά , φυσικά και την έπεσε τον Οκταβιανό ο οποίος  δεν μασησε και την αυτοκτόνησε. (μάλλον) 

https://el.wikipedia.org/wiki/Κλεοπάτρα_Ζ΄_της_Αιγύπτου

Ύβρις και αυτοκαταστροφή

 Το Ισραήλ έχει μιά υπεροψία και μεγαλομανία που πιθανον να το οδηγήσουν σε αυτοκαταστροφή: 

όπως εμείς, από το μηδέν το 1821,  απελευθερώσαμε μέχρι το 1913 τεράστιο ποσοστό ελληνικών εδαφών και μάλιστα εδαφών όχι αμιγούς ελληνικής κατοίκησης , έτσι και το Ισραήλ με πολέμους με την Αίγυπτο, την  Συρία  κλπ και με διώξεις του γηγενούς πληθυσμού, κατάφερε μέσα σε 77 χρόνια να επεκτείνει τα εδάφη του και να αυξήσει την ισχύ του. 

Και εμάς πήραν το 1920 τα μυαλά μας αέρα με την Μεγάλη Ιδέα: 

προφανώς δεν μπορούσαμε να κρατήσουμε Κωνσταντινούπολη και Μικρά Ασία με τον μικρό πληθυσμό μας που ήταν μειονότητα στις περιοχές αυτές . 

Ήταν ανεδαφικό και αυτοκαταστροφικό να πολεμάμε στο Αφιον Καραχισάρ.

Και ήρθε η καταστροφή και η Μεγάλη Ιδέα πέθανε ως στόχος και όνειρο.

Το Ισραήλ μοιάζει να πάσχει από κάποια παρόμοια αρρώστια: μιλάει για μεγάλο Ισραήλ που πιάνει τεράστιες περιοχές της Συρίας, Λιβάνου, Ιορδανίας, της Αιγύπτου της σαουδικής αραβίας ακόμη και της Τουρκίας!

Παλαβά πράγματα που όμως κυκλοφορούν σε χάρτες που επιδεικνύει Ο Νετανιάχου .

Η Ισραηλινή Μεγάλη Ιδέα…

ένα ανεδαφικό όνειρο φουσκωμένο και με θρησκευτικό φανατισμό και οίηση για τον περιούσιο λαό κλπ .

…είναι μια αυτοκαταστροφική ιστορία.

Κρίμα γιατί πολύς πόνος θα προκληθεί και πολύ αίμα θα χυθεί από όλες τις πλευρές.

https://m.youtube.com/watch?v=7I4JmaJ2Z0I&fbclid=IwRlRTSANVpflleHRuA2FlbQIxMQABHqKwvsIwCa_1sxz6701bZ8DI_RhpF1XZR9Z-17TG3cApK7WxNEgy9VZK-ox4_aem_2u-t7cOG8yQwPlnbsUcPBA

Ο εσωτερικός δικαστής

 Αναρωτιέμαι γιατί όλοι οι περιθωριακοί προσπαθούν να εξωραΐσουν την εικόνα τους και να της δώσουν ιδεολογικό περιεχομένο. 

Ένα λούστρο που θα  θα δικαιολογήσει την αθλιότητα της συμπεριφοράς τους. 

Θυμάμαι τον γνωστό κακοποιό Σαμαρά - τον λεγόμενο και άσο των αποδράσεων - ο οποίος έβγαλε ένα βιβλίο και έγραφε ένα σωρό αντιεξουσιαστικές μπούρδες  που προφανώς είχε ακούσει σε συζητήσεις κρατουμένων αντιεξουσιαστών και αναρχικών που υπήρχαν στις ίδιες φυλακές με αυτόν. 

Όλοι οι τεμπέληδες της 17 Νοέμβρη που έχτισαν βιλίτσες και βολέψανε οικονομικά γυναίκες και παιδιά - που μπορούν και ζουν από τα προϊόντα της ληστείας των τραπεζών και των φόνων χωρίς να δουλεύουν - δικαιολογούν τις αθλιότητες τους ως «απαλλοτριώσεις».

Η τραβεστί Μπέτυ, μιά από τις πρώτες τραβεστί που είχε βγει στη Συγγρού, είχε βγάλει βιβλίο που παρίστανε την κουλτουριάρα και την πρωτοπόρα ακτιβίστρια ενώ στην ουσία ήταν μια άθλια πόρνη.

Το ίδιο γίνεται και από πολιτικούς όταν θέλουν να δικαιολογήσουν άθλιες επιλογές και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. 

Για παράδειγμα στο Ισραήλ τώρα προσπαθούν να δικαιολογήσουν μία γενοκτονία ως ένα δίκαιο αγώνα ο οποίος εδράζεται στα δικαιώματά τους ως εκλεκτού λαού του Θεού.

Το ερώτημα που με απασχολεί είναι αν τα πιστεύουν όλα αυτά που λένε:

 καταλήγω στο συμπέρασμα ότι , ενώ προσπαθούν να τα πιστέψουν και επιφανειακά φαίνεται ότι τα πιστεύουν, στο βάθος της ψυχής τους δεν τα πιστεύουν  και γι’ αυτό παρουσιάζουν ένα σωρό ψυχικά προβλήματα.

Τα ψυχιατρικά προβλήματα,  η κατάθλιψη και οι αυτοκτονίες μεταξύ των ισραηλινών στρατιωτών έχουν αυξηθεί κατακόρυφα και οι διορισμοί ψυχιάτρων και ψυχολόγων στον ισραηλινό στρατό, έχουν πολλαπλασιαστεί. Σαν να υπάρχει ένα είδος εσωτερικού δικαστή μέσα στις ψυχές που αποφασίζει τι είναι αληθινό και τι όχι.

Και δεν έχει σχέση με τις ενοχές που δημιουργεί η χριστιανική η άλλη πίστη: αυτός ο εσωτερικός δικαστής υπάρχει και σε άθεους, αγνωστικιστές και αλλόθρησκους. Φαίνεται ότι είναι καθολικό συστατικό της ανθρώπινης φύσης.

Η μη ύπαρξη του σε ορισμένους ανθρώπους, προφανώς αποτελεί ένα είδος αναπηρίας :

σαν να τους λείπει ένα χέρι, ένα πόδι ή ένα νεφρό.

Φωκάς, συνέντευξη

 Έπεσα τυχαία στην συνέντευξη αυτή του διακεκριμένου μαθηματικού και ακαδημαϊκού Θανάση  Φωκά ο οποίος έχει πάρει και πτυχίο ιατρικής και αεροναυπηγικής και δεν ξέρω τι άλλο.

Χωρίς να θέλω να δείξω έλλειψη σεβασμού στα επιτεύγματα του και στην διαδρομή του, μου φαίνεται ότι ανάμεσα στις ενδιαφέρουσες ιδέες του  διατυπώνει και διάφορες άλλες αρκετά απλοϊκές. 

Για παράδειγμα η μοναξιά δεν είναι αποτέλεσμα των social media και της υπερβολικής ικανότητας για επικοινωνία αλλά είναι ένα φαινόμενο που σχετίζεται μάλλον με την αυτοεικόνα και αυτοαντίληψη του σύγχρονου ανθρώπου: 

ο άνθρωπος στη Δύση  έχει χάσει κάθε μεταφυσικό στήριγμα και προσανατολισμό. 

Πείστηκε ότι απλά είναι ένα μάτσο κύτταρα που φτιάχτηκαν τυχαία και μετά θα αποσυντεθουν σε άτομα άνθρακα, υδρογόνου και αζώτου .

Καθόλου ενθαρρυντική προοπτική.

🙂

 …και καθόλου πειστική  ερμηνεία όσον αφορά το αίτιο της δημιουργίας του.

Επίσης διακρίνω ένα αρκετά μεγάλο άγχος του  σε σχέση με το χρόνο που περνάει αναξιοποίητος…

… και το οποίο άγχος, προφανώς,  έχει σχέση με το άγχος του θανάτου. 

Θα περίμενα περισσότερη ικανότητα ηρεμίας από ένα σοφό άνθρωπο .

Στην ουσία ο σοφός άνθρωπος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας άνθρωπος με αυτογνωσία και επίγνωση των ορίων του. Τελοσπάντων φαίνεται ότι οι πολύ  σοφοί  είναι και αγχώδεις ή και  νευρωσικοί  και μάλλον αυτή είναι η τιμωρία της  πολυμάθειάς τους .

Η πολυμάθεια δεν τους αφήνει σε ησυχία να σκεφτουν ήρεμα .

Η φιλοδοξία επίσης είναι ένα δηλητήριο που δεν αφήνει το άνθρωπο σε ησυχία: 

το να   θέλεις οπωσδήποτε να επιτύχεις κάτι σπουδαίο,  είναι τοξικό και δηλητηριώδες για την ύπαρξη.

🙂

«Αποφοίτησε πρώτος από την Αεροναυπηγική Σχολή του Imperial College, συνέχισε με διδακτορικό στα Εφαρμοσμένα Μαθηματικά στο Caltech και αργότερα απέκτησε πτυχίο Ιατρικής από το Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι. Το 1995 ανέλαβε την έδρα των Εφαρμοσμένων Μαθηματικών στο Imperial College και από το 2002 κατέχει την έδρα της Μη Γραμμικής Μαθηματικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ.

Πρόσφατα, το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech) τον τίμησε με το Βραβείο Διακεκριμένου Αποφοίτου (Distinguished Alumni Award), την ανώτατη διάκριση που απονέμει στους αποφοίτους του, αναγνωρίζοντας την προσωπική δέσμευση και τη σημαντική συνεισφορά τους στην επιστήμη, την κοινωνία και την παγκόσμια κοινότητα.

Θανάσης Φωκάς: «Μπορείς να απελευθερωθείς από τα social media και να στραφείς στον εαυτό σου;»

Μπορεί το ασυνείδητο να καθορίζει τις αποφάσεις μας; Είναι η ευτυχία θέμα κατανάλωσης ή εσωτερικής ολοκλήρωσης; Πώς η τεχνολογία μεταμορφώνει τον τρόπο που σκεφτόμαστε και ζούμε; Ο διακεκριμένος μαθηματικός και ακαδημαϊκός μοιράζεται σκέψεις που ξεκινούν από την επιστήμη και φτάνουν μέχρι τα μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα της εποχής μας.

Λέει πως για να πετύχει κανείς στη ζωή χρειάζεται να προστατεύει τον ελεύθερο χρόνο του, τον ύπνο του και να επενδύει σε ανώτερες μορφές απόλαυσης. Ο ίδιος κάνει καθημερινά 10.000 βήματα όχι μόνο για λόγους υγείας αλλά και για να ανακαλύπτει κάθε μέρα μια καινούργια σκέψη.

Ο Θανάσης Φωκάς είναι μία από τις σπάνιες μορφές της επιστήμης που γεφυρώνουν διαφορετικούς κόσμους: από την αεροναυπηγική και τα μαθηματικά μέχρι την ιατρική και τη φιλοσοφία. Έχοντας αναγνωριστεί διεθνώς για το έργο του στα μαθηματικά και τη συμβολή του στην πληρέστερη περιγραφή του εγκεφάλου, έχει καταφέρει να ανοίξει «μονοπάτια κατανόησης» που ξεπερνούν τα στενά όρια κάθε κλάδου:

 μιλήσαμε για το ασυνείδητο, την ευτυχία, τη δημιουργικότητα, αλλά και για τις προκλήσεις της εποχής μας, από την τεχνητή νοημοσύνη»

https://youtu.be/UxtdPv7WyVk?si=oDujEBEesQ9sgUEw

Με τους γέρους, στο Έβερεστ

 …κάθομαι το πρωί σε ένα Εβερεστ στην πλατεία και πίνω καφέ κρυφακούγοντας συνταξιούχους.

Είναι το μόνο στέκι που έχει καλό καφέ με 2 ευρώ.

Όλες οι καφετέριες με τα 4 € είναι άδειες από γέρους.

Είναι και μιά θαυμάσια διαδικασία μελλοντικής κοινωνικοποίησης για μένα…

…. στον κόσμο των συνταξιούχων που,  σημειωτέον, δεν είναι όλοι γέροι..

Υπάρχει μιά περίεργη δημοκρατία εκεί… αφού όλοι, παρά τις μικροδιαφορές στις συντάξεις, έχουν κοινά προβλήματα υγείας , μοναξιάς, άγχους και έλλειψης ελπίδας.

Παίζονται βέβαια κάποια παιχνιδάκια εξουσίας αλλά μπροστά στο βασικό πρόβλημα της φθοράς και του θανάτου, εξισώνονται όλοι.

Σπάνια έρχονται και κάτι γριές που γκομενίζουνε, που δηλαδή βασικά ναρκισσεύονται γιατί αυτό είναι κουσούρι χρόνιο και ανίατο , αλλά δεν δένουν στις αντροπαρέεες των γέρων.

Παλιά οι γέροι μιλάγανε παθιασμένα για πολιτικούς πχ τον Αντρέα, τον Καραμανλή κλπ.

Τώρα δεν ακούω συζητήσεις για πολιτικούς αλλά για δημαρχαίους.

Την τελευταία φορά που πήγα μου έκανε εντύπωση αυτό.

…. δηλαδή κανένας δε μίλαγε για Τσίπρα  και Μητσοτάκη αλλά για τους τοπικούς παράγοντες των δήμων,  για δημοτικούς συμβούλους και λοιπούς εκεί της περιοχής.

Οι πολιτικοί ξέφτισαν και απογοήτευσαν…και έτσι οι δήμαρχοι και λοιποί τοπικοί άρχοντες, υποκατέστησαν την σχέση με την εξουσία σε μιά πιό τοπική βάση.

Οι Γιατροί που είχαν κάποια τοπική επιρροή παλιότερα,  ξέφτισαν και αυτοί… και αντικαταστάθηκαν από τους παράγοντες των τοπικών ομάδων…

Δηλαδή από ιδιοκτήτες νυχτερινών  κέντρων,  καφετεριών και από εργολάβους. 

Άντε, γλυτώνει και κανένας δικηγόρος. 

…παρτε το απόφαση, λαμόγια εκλογολόγοι και ινφλουένσερς: 

στο καφενείο πλάθονται τα υπόγεια  κοινωνικά και πολιτικά ρεύματα.

Αλλά εκεί δεν έχει μέλλον ο Κασελάκης. 

Ούτε ο Μητσοτάκης.

Ούτεο Κουτσούμπας.

Οι κυριλέ μορφωνιοί αποφεύγουν τα καφενεία…το ίδιο και οι γόνοι μεγάλων και πάμπλουτων οικογενειών ή οι χοντροί συνδικαλιστάδες του Δημοσίου και  τα κομματικά στελέχη που δεν δούλεψαν ποτέ.

Όλοι αυτοί είναι βολεμένα και αυτάρεσκα άτομα με τα οποία οι γέροι των  καφενείων  δεν  νιώθουν καμιά ψυχική συγγένεια.

Αν ποτέ τους ψηφίζουν,  είναι από  ανασφάλεια… γιατί φοβούνται μη χάσουν τη σύνταξη.

 …είτε για να εκδικηθούν  ένα άλλο πολιτικό ζουλάπι.

Θα συμβούλευα τους πολιτικούς και τους επικοινωνιολόγους να πηγαίνουν   σε κανα καφενείο να μιλήσουν με γέρους …

Αλλά ως ισότιμοι και όχι αφ’ υψηλού.

Την κρυφή υπεροψία την  μυρίζονται οι γέροι των καφενείων.

… από χιλιόμετρα μακριά.