...όταν βλέπω «καρεκλόβιους» γέρους να συγκρούονται με φιλόδοξους νέους -που πάνε να τους φάνε την ωραία θέση - σχεδόν πάντα στοιχηματίζω υπερ του γέρου:
οι καρεκλοκένταυροι γέροι- αυτοί που κατέχουν θεσάρες για ...αιώνες! - δεν είναι τυχαία άτομα...έχουν παλέψει και εξοντώσει πολλά θεριά που πήγαν να τους φάνε την θέση, στο διάβα του χρόνου.
Μπορεί βέβαια τώρα που γεράσανε να έχουν χάσει δυνάμεις ή να έχουν ...ξεκουτιάνει, παρά ταύτα όμως τους υπολογίζω ως αξιόμαχους και για ένα άλλο λόγο, υπαρξιακό:
ο γέρος φοβάται το θάνατο και προσπαθεί συνεχώς να τον ξεχάσει.
Όταν όμως ο γέρος έχει μια πολύ ωραία θέση με εξουσία και καλή αμοιβή, νιώθει νέος:
μπορεί και βασανίζει πολύ κοσμάκη από κάτω, είναι στο επίκεντρο της προσοχής, μπορεί να βγάλει κάνα φιλόδοξο γκομενάκι, να ξοδέψει πέντε φραγκάκια παραπάνω, και γενικά να νιώθει ζωντανός και να ξεχνάει τα χάλια του.
Αν ο γέρος πάρει σύνταξη και δεν έχει ασχολία, είναι τελειωμένος:
με παντόφλα και εφημερίδα, περιμένει να πεθάνει.
Δεν είναι τυχαίο πόσο κοτσονάτοι είναι οι γέροι που έχουν εξουσία.
Ας τα ´ χουν λοιπόν υπόψη τους, όλα αυτά, οι καιροσκόποι που πρέπει να πάρουν θέση στην διένεξη ανάμεσα σε ένα γέρο με ένα νέο:
ο γέρος θα παλέψει μέ λύσσα μεχρι να παραδώσει την θέση.
Κλασσικό παράδειγμα οι δεινόσαυροι καθηγητές του Πανεπιστημίου που αλλάζουν την ημερομηνία γεννήσεώς τους για να παραμείνουν ενεργοί, ή που κάνουν ιατρείο και ιδιωτική κλινική μέχρι τα ...ενενήντα...
