Είχα ένα δάσκαλο στο Δημοτικό που μας έλεγε ότι «δεν με ενδιαφέρει μόνο να είστε καλοί μαθητές αλλά να έχετε και ήθος».
Και μάλιστα επέμενε ότι «το ήθος είναι πιό σημαντικό απο την επίδοση».
Εγώ σαν καλός μαθητής που ήμουν, δεν καταλάβαινα τι εννοούσε και εκνευριζόμουν : σημασία έχει να είσαι καλός μαθητής...καλός στην δουλειά που κάνεις!
...τι στο καλό είναι αυτό το «ήθος»!
«Ήθος και βλακείες!»
«Τι δηλαδή? να είσαι καλός? Κάθε χαζός μπορεί να είναι καλός...είναι σημαντικό?».
Αυτά σκεφτόμουν μικρός και φυσικά, πέρασαν χρόνια μέχρι να καταλάβω τι σημαίνει «ήθος».
Ήθος δεν σημαίνει ότι είσαι «καλός».
...ήθος σημαίνει να έχεις αρχές.
Υγιείς αρχές: σεβασμό, αυτοσεβασμό, ανθρωπιά, αξιοπρέπεια, φιλότιμο, εντιμότητα.
Πέρασαν χρόνια - πολλά χρόνια- και δικαίωσα τον δάσκαλο:
ένα σωρό άνθρωποι έχουν εξαιρετικές ικανότητες (καλοί μαθητές, ικανοί γιατροί, πανέξυπνοι επιχειρηματίες) αλλά από ήθος...μηδέν.
Πχ με εκνευρίζει η έλλειψη σεβασμού στην αδυναμία, τον πόνο, τον θάνατο.
Η ηλίθια έκφραση που έλεγαν παλιά οι εφημερεύοντες… «έβαλα γκολ» .
Ευτυχώς χρησιμοποιείται όλο και λιγότερο.
Να μην εκμεταλλεύεσαι την αδυναμία των άλλων: υλική ή ψυχολογική.
Να κάνεις ισότιμες και υγιείς σχέσεις με σεβασμό στο πρόσωπο του άλλου.
Να σεβεσαι τους γενικά αποδεκτούς κοινωνικούς θεσμούς:
να μην φτύνεις ό,τι σέβονται οι άλλοι.
(δηλαδη εσύ τί είσαι, ρε μαλάκα? ένας Ροβεσπιέρος της γειτονιάς?)
Η τάση κάποιων ηλίθιων -αρσενικών και θηλυκών - να ενοχλούν παλιούς εραστές ακόμη και μετά τον γάμο ή την τεκνοποίησή τους.
Ένας κομπλεξικός έβαλε κουστούμι και πήγε απρόσκλητος στο γάμο μιάς παλιάς του γκόμενας.
Κόμπλεξ, νοσηρή ενόχληση, έλλειψη σεβασμού σε πρόσωπα και θεσμούς.
Τελικά συμφωνώ ότι καλό είναι «να διαβάζεις τα μαθήματά σου»...
...αλλά δεν αρκεί.
Πρέπει να έχεις και «ήθος».
Δηλαδή να είσαι κύριος.
Όχι μαλάκας.
