…οι ομοφυλόφιλοι δεν θα γίνουν ευτυχέστεροι μιμούμενοι τους ετεροφυλόφιλους .
Ούτε ο γάμος, ούτε τα στέφανα, ούτε τα νυφικά θα τους σώσουν.
Ούτε καν τα παιδιά που θα παραγγείλουν σε μιά κακομοίρα από την Λευκορωσία αγοράζοντας τα ωάριά της και νοικιάζοντας την μήτρα της και την σιωπή της.
Ο γάμος είναι θεσμός που περνάει κρίση ούτως ή άλλως… γιατί άλλαξαν οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες.
Οι ρόλοι δεν είναι πλέον συμπληρωματικοί και οι ανεξάρτητες καριέρες δεν απαιτούν κοινή πορεία.
Ο άνδρας που έσκαβε όλη μέσα στα χωριάφια είχε ανάγκη μιά γυναίκα να γνέθει, να πλέκει , να βυζαίνει παιδιά και να αρμέγει τις κατσίκες.
Ο πλασιέ μπαταριών αυτοκινήτων δεν έχει πολλή ανάγκη συνεχούς και πρακτικής υποστήριξης από την γυναίκα του που δουλεύει στα ΕΛΤΑ.
Ούτε βλέπει τα παιδιά του ως ασφαλιστήρια συμβόλαια ζωής όπως οι πατεράδες και οι παπούδες του.
Ο ναρκισσισμός των πλασιέ μπαταριών και των υπαλλήλων ΕΛΤΑ απαιτεί να είναι φιτ και σέξυ μεχρι τα εξήντα.
Ο γονεικός ρόλος δεν ταιριάζει σε ναρκισσιστικά ψώνια.
Οι ομοφυλόφιλοι θα ανακαλύψουν τις επώδυνες αλήθειες σταδιακά.
Η «ευτυχία» δεν μοιράζεται με νομοσχέδια σαν προεκλογικό επίδομα.
Είναι μάλλον προιόν εσωτερικής ισορροπίας που προκύπτει απο μιά σταθερή εσωτερική συγκρότηση.
Ο άνθρωπος είναι σαν ένα κτίριο που χρειάζεται γερά θεμέλια.
Ο κάθε ένας ανθρωπος πρέπει να έχει ισχυρά νοητικά και ψυχολογικά θεμέλια.
Μόνο έτσι οικοδομείται ισχυρό άτομο και ισχυρό ζεύγος.
Το να έχει ένα κτίριο πολύχρωμα πορτοπαράθυρα και γυαλιστερά αλουμίνια γύρω-γύρω, δε σημαίνει ότι κερδίζει σταθερότητα στους σεισμούς.
