Το «Χριστός Ανέστη» είναι μία δήλωση, μία παραδοχή:
«ο Χριστός αναστήθηκε».
Μιά δήλωση που απαιτεί μία συναίνεση:
«αληθώς Ανέστη»… δηλαδή «πραγματικά αναστήθηκε».
Αυτά , στην θεωρία…
Γιατί, συχνά, το «Χριστός Ανέστη» το λέμε από συνήθεια και από σεβασμό στην παράδοση και όχι επειδή θέλουμε να κάνουμε θεολογική τοποθέτηση.
Εγώ λέω σε όλους Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά και παίρνω διαφορετικές αντιδράσεις.
Είπα χρόνια πολλά και Χριστός Ανέστη σε ένα γείτονα αλβανό που σούβλιζε αρνί και με κοίταξε με ένα απλανές ύφος γιατί μάλλον δεν ήξερε ούτε τι σημαίνει ούτε αν έχει κάποιο νόημα όλο αυτό σαν δήλωση.
Το σουβλιστό αρνί όμως το ενσωμάτωσε στην πρακτική του…άρα, μερικώς τουλάχιστον, «εντάχτηκε κοινωνικά».
Στον Βασιλόπουλο και στον Σκλαβενίτη, σπάνια λένε «χρόνια πολλά» και μάλλον ποτέ «Χριστός Ανέστη»…
…γενικά αποφεύγουν να απαντήσουν σε τέτοια και έχουν ένα ύφος που λέει ότι δεν θέλουν πολλές κουβέντες: παίρνω λεφτά, δίνω λεφτά, λέω τα απαραίτητα.
Στα Liddl μου ευχήθηκαν Μεγάλο Σάββατο «καλή συνέχεια»….που μπορεί να σημαίνει να πάει καλά η επισκευή του αυτοκινήτου μου ή να έχω καλές εξετάσεις με πεσμένη χοληστερίνη.
Όταν λέω τέτοιες ευχές σε αριστερό και ειδικά σε κομμουνιστή τότε η δεν παίρνω καμία απάντηση ή εισπράτω στραβομουτσουνιάσματα.
….κάποτε τόλμησα να πω «χρόνια πολλά» , τα Χριστούγεννα, σε ένα Κνίτη νεαρό γιατρό και μου απάντησε αναιδέστατα «για ποιο λόγο, χρόνια πολλά?»
Οι δεξιοί πάλι είναι δύο ειδών: οι λαϊκοί, παραδοσιακοί δεξιοί λένε «αληθώς Ανέστη» και γενικά χαίρονται να κρατάνε τις παραδόσεις… ενώ οι μοντέρνοι δεξιοί, οι «εκσυγχρονιστές» δυτικολάγνοι, οι επιλεγόμενοι και ευρωλιγούρηδες, δυσανασχετούν με τα θρησκευτικά.
Το παράξενο είναι ότι όλοι τιμούν το αρνί και το κοκορέτσι με μεγάλο ενθουσιασμό και αν τους αρνηθείς την αργία του Πάσχα γίνονται θηρία ανήμερα.
Αλλά…ξέχασα.
Αυτά δεν είναι «βλακείες και απλοικότητες» αλλά «λαικές κατακτήσεις».
